రుస్తుం

ఆమె పేరు పద్మావతి. ఎర్రగా, ఎత్తుగా, బక్కగా ఉంది. ఏడ్చీఏడ్చీ కళ్ళు ఎర్రగా అయిపొయ్యాయి, జుట్టు రేగిపోయింది, మొహం వాచిపోయింది. ఆమె వారం క్రితం ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం చేసిందిట.

"నా మొగుడు మా పుట్టింటోళ్ళని ఘోరంగా తిడతన్నాడు. నేను నించుంటే తప్పు, కూర్చుంటే తప్పు. బయటోళ్ళ ముందు ఎగబడతన్నాడు. అదేందంటే తంతన్నాడు, ఇంకా నేను బ్రతకటం అనవసరం." ఏడుస్తూ చెప్పింది పద్మావతి.

               

ఆవిడ చెప్పిన వివరాలు శ్రద్ధగా రాసుకున్నాను. This is a case of adjustment disorder with depressed mood.  కొద్దిగా భర్తని సెన్సిటైజ్ చేస్తే సరి. పద్మావతి భర్త సుబ్బారెడ్డిని నా కన్సల్టేషన్ చాంబర్లోకి పిలిపించాను.  

             

సుబ్బారెడ్డిది నిలువెత్తు అకారం, చామనఛాయ, బొర్రమీసాలు, చేతినిండా ఉంగరాలు, మెళ్ళో పులిగోరు చైన్, గోల్డ్ ఫ్రేమ్ కళ్ళజోడు. అతను ఇరవై ఎకరాల మోతుబరి రైతు. ఊళ్ళో పురుగు మందుల దుకాణం కూడా ఉందిట. చిన్నపాటి రాజకీయ నాయకుడు కూడా.      

             

"చూడండి సుబ్బారెడ్డిగారూ! మీ భార్య డిప్రెషన్లో ఉన్నారు. మందులు మాత్రమే వాడితే ప్రయోజనం ఉండదు. ఆవిడకి మీపై కొన్ని ఆరోపణలు ఉన్నయ్. వాటి జోలికి నేను పోను. దయచేసి ట్రీట్మెంటుకి మీరు సహకరించాలి."  

             

ఇక చాలు, ఆపమన్నట్లు ట్రాఫిక్ పోలీసులా చెయ్యెత్తి సంజ్ణ చేశాడు సుబ్బారెడ్డి.

             

"డాట్టరుగారూ! ఇంకేం సెప్పొద్దు. మందులు రాయండి, చాలు." అన్నాడు సీరియస్‌గా

             

ఒక్కక్షణం ఆగాను. "ఆవిడేం చెబుతున్నారంటే.."

             

"అయ్యా! మందులు రాసివ్వండి. మీరు చదువుకున్నోళ్ళు. నేను ఐదో కళాసుగాణ్ని. నానోటికి మంచిమాటలు రావు." కోపాన్ని కష్టంమీద కంట్రోల్ చేసుకుంటూ అన్నాడు సుబ్బారెడ్డి.  

             

"కానీ - మీ భార్య ఆత్మహత్య దాకా వెళ్ళారు కాబట్టి..."

             

ఇంక ఆగడం సుబ్బారెడ్డి వల్ల కాలేదు. "ఆ  అదీ.. ఆపని చేసే నా పరువు తీసింది. నలుగుర్లో తలెత్తుకోలేకపోతన్నా. తెల్లారి లేస్తే రోజుకి పది చెటిల్మెంట్లు చేస్తా. ఇప్పుడు నలుగుర్లో ఎదవనయిపోయా."    

             

నేనేం మాట్లాడలేదు. ఏంచెప్పి ఇతగాడిని దారికి తెచ్చుకుందామా అని ఆలోచిస్తున్నాను.

             

"అసలు నాకు పెళ్ళితోనే దరిద్రం పట్టింది డాట్టరుగారూ. ఈళ్ళ నాయిన యిస్కూలు టీచరు. ఇంట్లో ఈళ్ళమ్మదే పెత్తనం. ఈళ్ళ వొంసెమే అంత. మగోళ్ళంతా ఆడోళ్ళంటే ఉచ్చ పోసుకుంటారు. నన్నట్టా ఉండమంటే నావల్ల కాదు. నేసెప్తన్నా యినండి! ఆడదాని మాట ఇనే సన్నాసెదవలు మాఇళ్ళల్లో యాడా లేరు. మానాయనంటే మా అమ్మమ్మకీ, నాయనమ్మకి కూడా అడల్. రుస్తుంలాగా బతికాడు. నాది మానాయిన పోలిక. నన్నుకూడా తనబాబులాగా పెళ్ళాం మాటినే ఎదవనాకొడుకుని సేద్దామనుకుంటందేమో.. నీయమ్మ."  కోపంతో బుసలు కొడుతూ మీసాలు దువ్వుకున్నాడు సుబ్బారెడ్డి.

             

పద్మావతి పెద్దగా ఏడవటం ప్రారంభించింది. "అందుకే నేచస్తే నువ్వు హాయిగా ఉందువుగానీ.."

సుబ్బారెడ్డి పెద్దగా రంకెలెయ్యటం మొదలెట్టాడు.

"చావు. మరి చచ్చేదానివి పదిమాత్రలు మింగి యాక్సన్ చెశావే? నాకు పరువు ముక్యం. ఈరోజు నీ మూలకంగా - ఆడదాని మాట ఇనే ఎదవ లంజకొడుగ్గా మిగిలిపొయ్యా. నాబాధ ఎవురికి సెప్పుకునేది. ఇయ్యాల నేను ఊళ్ళోకి పెద్దమడిసిగా ఎడితే ముసల్లంజ కూడా నామాట ఇంటల్లా. బువ్వ తినకండా నట్టింట్లో ఏడస్తా ఉంటంటే..  సిగ్గు సంపుకుని.. ఏలు తగిలేసి నిన్ను డాట్టర్లకి సూపిత్తా ఉంటంటే.. నువ్వు ఈ ఇదాన నా బతుకుని బజారుకి ఈడుస్తావా? ఈ డాట్టరుకి నామీద చెప్పి.. నాకే నీతులు సెప్పిస్తావా? ఈ డాట్టరు కూడా మీనాయినలాంటోడే. ఎవడనుకున్నావు నన్ను? బాంచత్.. కోటిరెడ్డి కొడుకు.. సుబ్బారెడ్డి.. రుస్తుం.." అంటూ అవేశంతో ఆయాసపడుతూ, మీసాలు మెలేసుకుంటూ, నారూంలోంచి విసురుగా వాకౌట్ చేశాడు రుస్తుంరెడ్డి.. అదే.. సుబ్బారెడ్డి!

P.S.

సంఘటన - వాస్తవం.

పేర్లు - కల్పితం.  

(picture courtesy : Google)