మీ (మా) వారపత్రిక

నా చిన్నప్పుడు వారానికొక రోజు కొరియర్ బాయ్‌గా పన్జేసేవాణ్ని. డబ్బు కోసం కాదు - సైకిల్ కోసం! కొంచెం వివరంగా రాస్తాను. ఆరోక్లాసులో నాకు విశ్వం అనే స్నేహితుడు ఉండేవాడు. మనిషి సౌమ్యుడు మరియూ సాత్వికుడే గానీ - తన అన్న డొక్కుసైకిలు తొక్కుతూ బెంజ్ కారు  నడుపుతున్నంత బిల్డప్ ఇచ్చేవాడు. విశ్వం వైభోగానికి ఈర్ష్యాసూయలతో రహస్యంగా కుళ్ళుకునేవాణ్ణి. ఆపై శకుని మామలా తీరిగ్గా ఆలోచించి, ఆ డొక్కుసైకిలు తొక్కే అవకాశం కోసం మావాడితో స్నేహం డోసు పెంచాలని నిర్ణయించుకున్నాను.  

                         

స్కూలు టైము తరవాత పేరట్లో ఉన్న ఉసిరి (చెట్టు) కాయలు తీసుకెళ్ళి వాడికివ్వటం, వాడి చేతిరాత చాలా బాగుంటుందనీ, నాకన్నా వాడికే లెక్కలు బాగా వచ్చని పొగడటం.. ఇత్యాది ప్రణాళికలు రచించి అమలుపర్చాను. కష్టేఫలి! మొత్తానికి విశ్వం ఆంతరంగికులలో చోటు సంపాదించాను. తద్వారా ఆ సైకిల్ తొక్కే అర్హత నాక్కూడా లభించింది.

సైకిల్ తొక్కుతూ ఆనందపరవశుణ్ణైపొయ్యేవాణ్ణి. నేను సైకిల్ తొక్కుతుంటే సైకిలు సీటు ముందున్న కడ్డీ విశ్వానికి ఉచితాసనం. అలానే విశ్వం డ్రైవరయితే నేనా కడ్డీమీద. నిమిషానికొకసారి పడే చైన్ వేసే బాధ్యత కడ్డీ మీదవాడిది! ఆవిధంగా డివిజన్ ఆఫ్ లేబర్ని కూడా పాటించేవాళ్ళం.

                         

అసలు విషయంలోకి వస్తాను. విశ్వం అన్న (సైకిలు సొంతదారుడు) అప్పటికే ఏదో డిగ్రీలాంటిదేదో చదువుకుని ఉద్యోగప్రయత్నాల్లో ఉన్నాడు. ఆయన మాకో పన్జేప్పేవాడు. అదేమంటే - ప్రతివారం (శుక్రవారమా?) పొద్దున్న రైల్వే స్టేషన్‌కి సైకిల్ తొక్కుకుంటూ పోయి హిగ్గిన్ బోథమ్స్‌లో ఆంధ్రపత్రిక (సచిత్రవారపత్రిక) కొనే పని. సైకిల్ కి తాళం లేదు కావున ఒకడు రైల్వే స్టేషన్లోకి వెడితే ఇంకోడు సైకిలుకి కాపలాగా బయటే ఉండాల్సొచ్చేది.    

                 

ఆంధ్రపత్రిక కొని సైకిల్ని వాయువేగంతో, శరవేగంతో తొక్కుతూ (తొందరగా తొక్కేవాళ్ళం అని రాస్తే సరిపోతుంది, కానీ - అంత కష్టపడి తొక్కిన తొక్కుణ్ణి విశేషణాలేమీ జోడించకుండా సింపు్ల్‌గా రాయటం నాకిష్టం లేదు) ఇంటికి తెచ్చి విశ్వం అన్నకి ఇచ్చేవాళ్ళం.

                   

ఆయన అప్పటికే పోస్టు కార్డుతో రెడీగా ఉండేవాడు. పత్రిక ఒక అరనిమిషం ముందుకీ, వెనక్కీ తిరగేసేవాడు. ఆ తరవాత ఒకే నిమిషంలో ముత్యాల్లాంటి అక్షరాలతో ఆంధ్రపత్రిక సంపాదకులవారికి ఉత్తరం రాసేవాడు.

ప్రతివారం ఒకటే మేటర్! మీ (మా) వారపత్రికలో ఫలాన కధ అద్భుతం. సీరియల్ తదుపరి భాగం కోసం ఇంట్లో అందరం ఉత్కంఠగా ఎదురుచూస్తున్నాం. మీరు రాసిన వంటింటి చిట్కాలు అమోఘం. అందులో చెప్పిన ఫలానా వంటకం మా చెల్లెలు (ఆయనకసలు చెల్లెల్లేదు) తయారుచేసింది. ఆ రుచిని తట్టుకోలేకపోతున్నాం. ఇట్లా పోస్టు కార్డులో వ్యాసం లాంటిది రాసేవాడు.

                             

ఆయన రాసిన పోస్టు కార్డుని తీసుకుని - మళ్ళీ వాయువేగంతో, శరవేగంతో (ఈ విశేషణాలని మీరు తప్పించుకోలేరు) సైకిల్ తొక్కి, అరండల్‌పేట పెద్ద పోస్టాఫీస్ ముందుండే పెద్ద డబ్బాలో వేసేవాళ్ళం. ఇదంతా నిమిషాల వ్యవధిలో జరిగిపోయేది.

                             

విశ్వం అన్న రాసిన ఉత్తరాలు అప్పుడప్పుడు పబ్లిషయ్యేవి. కానీ - ఆ ఉత్తరం 'పాఠకుల ఉత్తరాలు' శీర్షికలో రెండోదిగానో, మూడోదిగానో ఉండేది! ఎందుకో నాకర్ధమయ్యేది కాదు. నా శ్రమకి తగ్గ ఫలితం లభించట్లేదని బాధా కలిగేది.  

ఒకరోజు విశ్వం అన్న నాకు అసలు రహస్యం చెప్పాడు.

                             

ఆంధ్రపత్రిక బెజవాడ నుండి పబ్లిషవుతుందిట. బెజవాడవాళ్ళు పత్రిక రిలీజు కాకముందే ఒక కాపీ సంపాదించి, గబగబా ఉత్తరం రాసేసి పత్రిక ఆఫీస్ ముందున్న పోస్ట్ డబ్బాలో వేసేస్తారట, లేదా డైరక్ట్‌గా ఆఫీస్‌లోనే ఇచ్చేస్తార్ట. అంచేత బెజవాడ వాళ్ళు మా గుంటూరు వాళ్ళకన్నా ఎంతో ముందుంటారు. ఔరా! ఈ బెజవాడవాళ్ళు ఎంత తొందరపాటు మనుషులు!!

(photo courtesy : Google)