సమాజానికి నా సందేశం

"ఏమిటోయ్ నీ వెధవ రాతలు? పొద్దస్తమానం ఉప్మాపెసరట్టు, సాంబారు అంటూ నానా చెత్త రాస్తావు! ఏదీ లేకపోతే చిన్నప్పటి దరిద్రపుగొట్టు జ్ఞాపకాలు. కొద్దిగా స్థాయి పెంచు. నువ్వు డాక్టరువి. సమాజానికి సందేశమిస్తూ గొప్ప సంగతులు రాయి. అంతేగానీ బురద పందులు, కోళ్ళూ, కుక్కల గురించి కాదు. "

హాస్పిటల్లోకి అడుగు పెట్టంగాన్లే నా క్లాస్ మేట్ "డా. సు. గాడు" దగ్గర్నుండి ఫోన్! సాధారణంగా వీడు నాకు ఫోన్ చెయ్యడు. చేసాడంటే ఏదో క్లాసు పీకడానికే అయ్యుంటుంది. లోకంలో తెలివైనవాళ్ళు చాలామందే ఉంటారు, అయితే తాము తెలివైనవాళ్ళమనే నమ్మకాన్ని కొందరే కలిగుంటారు. ఆ కొందర్లో ఒకడు ఈ డా.సు.గాడు. అంతేకాదు.. తమ తెలివితేటల నమ్మకాన్ని శ్రీకృష్ణుడు తన కిరీటంపై నెమిలి పించెం ధరించినట్లుగా.. సర్వకాల, సర్వావస్థలయందు ధరించియే ఉండవలెనన్నది డా.సు.గాడి ప్రగాఢ విశ్వాసం. ఈ విశ్వాసాన్ని కాదన్నవాడు, తెలివి తక్కువ మేధావి అని కూడా అతని నమ్మకం.  

"నాకు తోచింది రాస్తున్నాను. అయినా సమాజాన్ని ఎడ్యుకేట్ చెయ్యడానికి తెలుగునాట యోధులైన మేధావులనేకులున్నారుగా! మళ్ళీ నేనెందుకు?" అన్నాను.

"నీ బొంద. నువ్వీ జన్మకి మారవు." అంటూ టపీమని  ఫోన్ పెట్టేశాడు నా స్నేహరత్నం.

నాకు మండిపోయింది. నా రాతలు బాలేకపోతే నచ్చలేదని చెప్పొచ్చు. దానికీ ఓ పద్ధతుంది. అంతేగానీ ఇట్లా ఫోన్ చేసి మరీ తిట్టాలా? నా జీవితానికి ఈ డా. సు. గాడు శనిలా దాపురించాడు. పేషంట్లని చూస్తున్నానేగానీ డా. సు. గాడి వల్ల మూడాఫ్ అయిపోయింది.

లాభం లేదు. ఈ డా. సు. గాడికి బుద్ధి చెప్పాలి. ఒక గొప్ప సామాజిక స్పృహతో హెవీగా, గంభీరంగా ఒక సందేశం రాసేస్తే? అవును. రాసెయ్యాలి. అప్పుడు గానీ డా. సు. గాడు కుళ్ళుకుచావడు. అంతలోనే ఒక సందేహం. 'ఈ రోజుల్లో సందేశాలు చదివే వాడెవడు?'

అయినా చదివేవాడి తిప్పలు నాకెందుకు? ఈరోజుల్లో చదివేవాడి కన్నా రాసేవాళ్ళే ఎక్కువైపొయారు. అందుకే గీతలో శ్రీకృష్ణుడు చెప్పాడు. 'రాయుటకు నీవెవరు? చదువుటకు వాడెవడు? రాయునదీ చదువునదీ అంతా నేనే!' అంచేత నా కర్తవ్యము నేను నిర్వహించెద. ఈ డా. సు. గాడి నోరు మూయించెద!

"రవణ మావా! కాఫీ!" అంటూ వచ్చాడు సుబ్బు.

"రా సుబ్బు రా! భలే సమయానికొచ్చావ్. తాజావార్త. ఇప్పుడే ఒక కఠోర నిర్ణయం తీసుకోబడింది. ఇకనుండి నా బ్లాగు సమాజిక స్పృహ, సందేశాలకి కేరాఫ్ ఎడ్రెసుగా మారబోతుంది." అన్నాను.

"నువ్వా! సందేశమా!!" ఆశ్చర్యపొయ్యాడు సుబ్బు.

"అవును." సుబ్బుని సీరియస్ గా చూస్తూ అన్నాను.

"సరే! నువ్వంత భీకర నిర్ణయం తీసేసుకుంటే కాదనడానికి నేనెవర్ని? ఇంతకీ ఏం సందేశాలు ఇవ్వబోతున్నావ్?" అడిగాడు సుబ్బు.

ఒక క్షణం ఆలోచించాను.

"కాదేది సందేశానికనర్హం? ఇవ్వాళ న్యూట్రిషన్ గూర్చి గొప్ప వ్యాసం రాసేస్తా. 'మీ తిండి గూర్చి తెలుసుకోండి. తినండి. తినిపించండి. పోషక పదార్ధాలతో కూడిన బలవర్దకమైన ఆహారము, అలవాట్లు.. శుచీ శుభ్రత.' ఎలా ఉంది?" అడిగాను.

"మిత్రమా! కొంచెం ఆలోచించు. మనం పీపాల కొద్దీ కాఫీ తాగాంగానీ ఏనాడన్నాగుక్కెడు పాలు తాగామా? టైం ప్రకారం భోంచేశామా? మన గురవయ్య హైస్కూల్ గోడ పక్కనుండే చంద్రం బండి ముందు ఉప్పూ, కారం రాసిన పచ్చిమామిడి బద్దలు లెక్కలేనన్ని తిన్నాం. దండిగా కలరు సోడాలు తాగాం. చంద్రం ఫుడ్ అంత శుచికరమైన ఆహారం కాదనుకుంటా! బ్రాడీపేట ఐదోలైన్లో తిన్న మిరపకాయ బజ్జీలు, బ్రిడ్జ్ డౌన్ లో తిన్న ముంతకింద పప్పు బలమైన ఆహారం అవుతుందా? కాకా హోటళ్ళ దగ్గరనుండి శంకర విలాస్ దాకా అన్నిహోటళ్ళకి మహారాజ పోషకులం. మరీ ఇంత ఘోరమైన అబద్దాలు ఆడుట నీకు తగునా?" నవ్వుతూ అన్నాడు సుబ్బు.

నిజమే కదూ! కడుపు  చించుకుంటే  కాళ్ళ మీద  పడుతుంది. ఈ  ఏరియాలో  మన  ట్రాక్  రికార్డ్  పరమ  చండాలంగా ఉంది. మళ్ళీ  మరొక  క్షణం  ఆలోచించాను.

"ఐడియా. భారతీయ విద్యావిధానం  గూర్చి  చుక్కా రామయ్య  స్టైల్లో  రాసేస్తా. సంపూర్ణ  అక్షరాస్యత  ఆవశ్యకతని  నొక్కి  వక్కానిస్తూ.. అద్దిరిపొయ్యే  పోస్టొకటి  రాస్తా. 'విద్య  లేని వాడు  వింత పశువు. చదువనే  ఆయుధంతో  ఈ  అజ్ఞానాంధకారములని  పారద్రోలుదుము. చదువుకుందాం  రండి. రోజూ  బుద్ధిగా  చదువుకోండి. సమాజాభివృద్ధికి  మీ వంతు  కృషి  చెయ్యండి.' కాన్సెప్ట్  ఎలా  ఉంది? అదిరింది కదూ!" ఉత్సాహంగా  అడిగాను.

ఇంతలో  కాఫీ  వచ్చింది.

"ఏడిసినట్లుంది. యేడాదంతా  అడ్డగాడిదలా  పోలీస్  పరేడ్  గ్రౌండ్లో  క్రికెట్  ఆడుకుంటూ.. చూసిన  సినిమానే  మళ్ళీ మళ్ళీ  చూస్తూ.. పరీక్షల  ముందు  హఠాత్తుగా  స్పృహ  తెచ్చుకుని.. కొంపలు  మునిగిపోతున్నట్లు  హడావుడిగా  రాత్రింబవళ్ళు  చదివి  ఎక్జామ్స్  గట్టెక్కిన  నువ్వు  చదువు  గూర్చి  నీతులు  చెప్పినట్లయితే  జయమాలిని  జరీ చీర  కట్టినంత  ఎబ్బెట్టుగా  ఉంటుంది." కాఫీ  సిప్  చెస్తూ  అన్నాడు  సుబ్బు.

"ఏవిటోయ్  నీ  వెధవ గోల? అటు  శాస్త్రీయ విషయాల  చెప్పనీకుండా, ఇటు  చదువు వంటి  గొప్ప  సబ్జక్టు  రాయనీకుండా  అడ్డుపడితే.. నేను  సమాజానికి  సందేశమెలా  ఇవ్వాలి?" విసుక్కున్నాను.

"ఈ  సమాజం  ప్రస్తుతం  ప్రశాంతంగానే  ఉంది. నీ  అనవసరపు  బీభత్స సందేశంతో  దాన్ని  అల్లకల్లోలం  చేసేస్తావని  భయంగా  ఉంది. అసలింతకీ  ఈ  సందేశాల  గోలేంటి?" కుతూహలంగా  అడిగాడు  సుబ్బు.

పొద్దున  డా. సు. గాడి  ఫోన్  చేసి  మరీ  తిట్టిన  సంగతి  చెప్పాను. ఇప్పుడర్జంటుగా  ఉన్నత  విలువలతో, ఉదాత్తమైన  ఒక  టపా  రాసి  డా. సు. గాణ్ణి  దెబ్బ  కొట్టాలన్నదే  నా  జీవితాశయం.

"ఇందాకట్నుండి  నువ్వు  పడుతున్న  ఆవేశాయాసానికి  కారణం  ఇప్పుడర్ధమైంది! అయితే  సరే! నా  అభిప్రాయం  కూడా  విను. సమాజానికి  సందేశాలు, సుభాషితాలు  రాసేవారు  వేరే  ఉన్నారు. మనకి  రెండు రకాల  ప్రపంచాలున్నాయి. ఒక రకం  ప్రపంచంలో  మనలాంటి  సాధారణ  మనుషులుంటారు. మనకి  ఆకలేస్తే  తింటాం. దగ్గొస్తే  దగ్గుతాం. మన  గోల  మనదే. ఎవరికీ  సలహాలివ్వం. ఎవరికీ  హాని  కూడా  చెయ్యం. ఇది  వాస్తవ ప్రపంచం." అంటూ  ఖాళీ కప్పు  టేబుల్  మీద  పెట్టాడు  సుబ్బు.

"రెండో రకం?" ఆసక్తిగా  అడిగాను.

"మన  డా. సు. గాళ్ళ  లోకం. వారు  సభ్య ప్రపంచం  దృష్టిలో  ఉత్తమ జీవులు. 'గాలి పీల్చడం  ఎలా? అరటి పండు  తొక్కతో  తినాలా? తొక్క  వలిచి  తినాలా? దురద  పుడితే  ఎలా  గోక్కోవాలి?' అంటూ  మనకి  అనేక  విషయాల్లో  విజ్ఞానాన్ని  అందిస్తారు. దేవుడు  దగ్గర్నుండి  దేశభక్తి  దాకా  అన్నీ  పద్ధతిగా  విశ్లేషించి  మన  అజ్ఞానాన్ని  పారద్రోలుదురు. సమాజాన్ని  ఉద్ధరించడం  కోసం  తమ  జీవితాన్నే  త్యాగం  చేయుదురు."

"ఈ  సమాజంలో  అట్టి వారికే  గౌరవం." నవ్వుతూ  అన్నాను.

"అవును. వాళ్ళు  రాసేది  కూడా  ఆ  గౌరవం  కోసమే. కలిసొస్తే  కొన్ని  అవార్డులు, రివార్డులు  కూడా  నడిచొస్తాయి. అందుకే  వారి  సుభాషితాలు  ఎవరన్నా  ఫాలో  అవుతున్నారా? లేదా? అన్నది  వారికనవసరం."

"అంటే?"

"మన  గురవయ్య  హై  స్కూలు  హెడ్ మాస్టార్  గుర్తున్నారా? ఆయన  'సత్యము  పలుకుము.' 'పెద్దలను  గౌరవించుము.' అంటూ  మనకి  అర్ధంకాని  పెద్దపెద్ద మాటల్ని  స్కూలంతా  తాటికాయంత  అక్షరాల్తో  గోడల  మీద  రాయించారు. అవి  చదివి  మనమెప్పుడన్నా  నిజాలు  చెప్పామా? అబద్దాలు  చెప్పి  ఎన్నిసార్లు  స్కూలెగ్గొట్టలేదు? ఇంట్లో  కంబైన్డ్  స్టడీ  పేరు  చెప్పి  ఎన్నెన్ని  సినిమాలు  చూశాం! మనకేనాడన్నా  ఆ  సూక్తులు  ఫాలో  అవ్వాలనిపించిందా? లేదు  కదా! అదీ కథ. అనగా.. సందేశాలిచ్చి  మన  హెడ్ మాస్టరు గారు  ఆయన  పని  ఆయన  చేసుకున్నాడు. అవేవీ  పట్టించుకోకుండా  మన  పని  మనం  చేసుకున్నాం. సాధారణగా  నీతివాక్యాలకి  పట్టే  గతి  ఇదే!" అంటూ  టైం  చూసుకుని  లేచాడు  సుబ్బు.

"సుబ్బూ! మరీ  నెగెటివ్ గా  మాట్లాడుతున్నావ్." అన్నాను.

"వాస్తవాలు  మాట్లాడుతున్నాను. ముందు  నువ్వా  డా. సు. గాడి  ప్రభావంలోంచి  బయటికి  రా! ఓపెన్ మైండ్ తో  ఆలోచించు. ఈ  రోజుల్లో  గిరీశాలకి  గిరాకీ! అవకాశం  దొరికితే  ప్రతొక్కడూ  సౌజన్యారావు పంతులే! 'కన్యాశుల్కం' లో  నా  ఫేవరెట్  క్యారెక్టర్  మధురవాణి. ఆ  నాటకంలో  ఒక్క  మధురవాణి  మాత్రమే  ఫెయిర్  థింకింగ్  పెర్సన్  అని  నా  అభిప్రాయం. సౌజన్యారావు పంతులు  మార్కు  నీతులు  చెప్పే  దేవతల  భాష  నా  వంటికి  సరిపడదు. నువ్వా  కేటగిరీలోకి  వెళ్ళాలని  ముచ్చట  పడితే  బెస్టాఫ్ లక్! నీక్కావలసిన  గౌరవం, కీర్తి  టన్నుల  కొద్దీ  లభించుగాక!" అంటూ  నిష్క్రమించాడు  సుబ్బు.

'ఇప్పుడు  నేను  సమాజానికి  సందేశం  ఇవ్వాలా? వద్దా?' బుర్ర  గోక్కున్నాను!

(photo courtesy : Google)