'నేనొక్కడినే' నాకు నచ్చింది

దాదాపు పదమూడేళ్ళ తరవాత ఒక సినిమా హాల్లోకి అడుగెట్టాను. ఇది నాకు చాలా సంతోషాన్ని కలిగించింది. లోపల లైటింగ్ తక్కువగా ఉంది. ఫ్లోర్ మెట్లుమెట్లుగా ఉంది. ఎందుకైనా మంచిదని నాభార్య చెయ్యి పుచ్చుకుని అడుగులో అడుగేసుకుంటూ, సీట్లు తడుముకుంటూ వెళ్ళి నా నంబర్ సీట్లో కూలబడ్డాను.  

సినిమా మొదలైంది. తెరపై (పెద్ద) బొమ్మ చూసి చాల్రోజులైన కారణాన.. సంభ్రమాశ్చర్యాలకి గురయ్యాను. అయితే సినిమా శబ్దం (హాల్లో సౌండ్) ఎక్కువగా ఉంది. నడిచేప్పుడు వచ్చే బూట్ల శబ్దం కూడా చెవిలో లక్ష్మీ ఔటు పేల్చినంత భయానకంగా ఉంది.

మహేశ్ బాబు బాగున్నాడు. కానీ కోపంగా ఉన్నాడు.. ఎందుకో తెలీదు. హీరోయిన్ పొడుగ్గా ఉంది. సినిమా హడావుడిగా ఉంది. intermission లో మావాడు నా చేతిలో పెట్టిన పాప్ కార్న్ బాగుంది. 

కొద్దిసేపటికి నడుం నొప్పిగా అనిపించింది. అంచేత సినిమా తొందరగా అయిపోతే బాగుండునని అనిపించింది.

అమ్మయ్యా! సినిమా అయిపొయింది. హాల్ బయటకొచ్చాం. 

"సినిమా నీకెలా ఉంది నాన్నా?" అనడిగింది మా అమ్మాయి. 

"బాగుంది. నాకు నచ్చింది." అన్నాను. 

నా కూతురు నావైపు విచిత్రంగా చూసింది. 

"సైకియాట్రీ సబ్జక్టులో మహేశ్ బాబు కొచ్చిన రోగం లాంటిదేదైనా ఉందా?" నా భార్య ప్రశ్న. 

వాస్తవానికి నేను సినిమా ఫాలో అవలేదు. సినిమాలో ఓ డాక్టర్ కనిపించాడు. అతనేదో చెప్పాడు గానీ, నే పట్టించుకోలేదు. కాబట్టి ఆవిడ అడిగిన ప్రశ్న అర్ధం కాలేదు. అంచేత ఓ వెధవ నవ్వొకటి సమాధానంగా నవ్వాను. 

కుటుంబ సభ్యులతో సినిమా చూడ్డం మాత్రమే ఇవ్వాల్టి 'నేనొక్కడినే' పర్పస్. భార్యాపిల్లల్ని కనీసం సినిమాక్కూడా తీసుకెళ్ళని దుష్టాధముడిగా చరిత్ర పుటల్లో నిలిచిపోవటం నాకిష్టం లేదు. డైలాగ్ కొంచెం హెవీగా ఉంది కదూ! ఏంచెయ్యమంటారు? కొన్నాళ్ళుగా నామీదున్న ఒత్తిడి అట్లాంటిది! కాబట్టి సినిమా మంచిచెడ్డలు నాకనవసరం.  

రైల్లో వెళ్తుంటే కిటికీ లోంచి బయటకి చూసినప్పుడు పొలాలు, కొండలు కనపడుతుంటయ్. అవి బాగున్నయ్యా, లేదా అని ఆలోచించం కదా? నాదృష్టిలో సినిమా చూడ్డం కూడా అంతే. కాకపోతే ప్రకృతి వీక్షణం ఆహ్లాదకరం, సినిమా వీక్షణం వ్యధాభరితం. అంతే తేడా!

(photo courtesy : Google)