నా బ్లాగ్ రీడర్లకో విజ్ఞప్తి

నేను రెండు దశాబ్దాలకి పైగా వైద్యవృత్తిలో వున్నాను, రోజులో ఎక్కువసేపు పేషంట్లని చూస్తుంటాను. ఒక్కోసారి విసుగ్గా వుంటుంది. అంచేత - రిలీఫ్ కోసం మెయిల్స్ ద్వారా నా ఆలోచనలు స్నేహితులతో పంచుకోటం మొదలెట్టాను. మొదట్లో ఇంగ్లీషులో రాసినా, కొన్నాళ్ళకి తెలుగులో ఎలా రాయాలో తెలుసుకున్నాను. స్నేహితుల సూచనతో - మూడేళ్ళ క్రితం బ్లాగ్ పోస్టులు రాయడం మొదలెట్టాను.

నాక్కొన్ని అభిప్రాయాలున్నాయి. ఆ అభిప్రాయాల్ని నాకిష్టమైన రీతిలో రాస్తుంటాను. బ్లాగ్ యొక్క పర్పస్ కూడా ఇదేనని నా నమ్మకం. నా అభిప్రాయాలు ఎవర్నీ నొప్పించకుండా వుండాలనీ గానీ, అవి జనరంజకంగా వుండాలనీ గానీ - నేనెప్పుడూ అనుకోలేదు. కారణం - కొందరి అభిప్రాయాలు నాకు నచ్చవు. అలాగే - నా అభిప్రాయాలూ చాలామందికి నచ్చకపోవచ్చు. 

నేను బ్లాగ్లోకంలోకి వచ్చిన చాలారోజుల దాకా comment moderation లేదు - 'అన్నిరకాల అభిప్రాయాల్ని తెలుసుకోవాలి' అనుకోవడం వల్ల. అయితే - కొందరు నన్ను వ్యక్తిగతంగా టార్గెట్ చేస్తున్నందున - చిరాకేసింది. నేను బ్లాగ్ రాస్తుంది హాబీగానే గానీ - లెక్చర్లు ఇప్పించుకోటానికో, తిట్టించుకోటానికో కాదు. అప్పట్నుండీ comment moderation ఎనేబుల్ చేశాను.

నేనెప్పుడూ - నేన్రాసిన 'విషయాన్ని' విమర్శిస్తూ రాసిన కామెంట్లని పబ్లిష్ చెయ్యడం ఆపలేదు. ఈ విషయం మీకు నా పాత పోస్టులు చూస్తే తెలుస్తుంది. కొందరు విపరీతమైన వెటకారం, అనవసరపు వ్యంగ్యం వాడినప్పుడు - నాకు నచ్చక, ఆ కామెంట్లని పబ్లిష్ చెయ్యలేదు. అలా చెయ్యడం బ్లాగ్ ఎడ్మిన్‌గా నాకున్న హక్కుగా భావిస్తున్నాను. ఏదేదో రాసి - 'ఎలాగూ ఈ కామెంట్ పబ్లిష్ చెయ్యరని మాకు తెలుసు!' అనేవారిని చూస్తే ఆశ్చర్యంగా వుంటుంది. ముందే తెలిస్తే కష్టపడి కామెంట్ రాయడం దేనికి!?

నన్ను కించపరిచే వారి కోపానికి ప్రధాన కారణం - నా రాతలు వారి రాజకీయ అభిప్రాయాలకి వ్యతిరేకంగా వుండటం. ఇది వారి సమస్య, నా సమస్య కాదు. ఇంకొందరు అప్పుడా విషయం రాయకుండా ఇప్పుడీ విషయం ఎందుకు రాస్తున్నావంటూ దబాయిస్తారు. ఇది నా బ్లాగు. ఒక పోస్ట్ రాయడం, రాయకపోవడం అన్నది నా ఇష్టాఇష్టాలు, మూడ్స్, సమయానుకూలత - మొదలైన అనేక అంశాల మీద ఆధారపడి వుంటుంది. 'ఎప్పుడు రాయాలి? ఏది రాయాలి? ఎంత రాయాలి? అసలు రాయాలా వద్దా?' ఇవన్నీ నిర్ణయించుకునే హక్కు నాకు మాత్రమే వుంది.

ఈమధ్య కొందరు - కూడలి, మాలిక ఎగ్రిగేటర్ల వారికి ఫిర్యాదు చేసి నా బ్లాగు పీకేచ్చేస్తామని బెదిరిస్తున్నారు. నాకా ఎగ్రిగేటర్ల ఎడ్మిన్లు తెలీదు. కావున - వీళ్ళు చెబితే వాళ్ళెందుకు వింటారో అంతకన్నా తెలీదు. అయినా - వాళ్ళలా చేయగలిగితే అది నాకు సహాయం చేసినట్లుగానే భావిస్తాను. ఎందుకంటే - అప్పుడు నా రాతలకి చదువరులు దొరక్క, విసుగు పుట్టి - నేనే రాయడం మానెయ్యొచ్చు.

ఇదంతా ఎందుకు రాస్తున్నానంటే - నా బ్లాగ్ రెగ్యులర్‌గా చదువుతున్న వారికి ఈ విషయాలు తెలియాలని.

నా బ్లాగ్ రీడర్లకో విజ్ఞప్తి :

నమస్కారం! మీపట్ల నాకు గౌరవం వుంది. మీరు నా రాతలు చదివితే సంతోషం, చదవకపోయినా సంతోషమే! ఇబ్బందిగా వుంటే ఇటు రాకండి. అంతేకానీ - నన్ను విసిగించకండి. సమయం విలువైనది, మీ సమయం వృధా చేసుకుంటూ నా సమయం కూడా వృధా చేయకండి. థాంక్యూ!    

(picture courtesy : Google)