"మిత్రమా! కాఫీ, అర్జంట్!" అంటూ హడావుడిగా వచ్చాడు సుబ్బు. టీవీలో బాపు 'శ్రీరామరాజ్యం' కమర్షియల్ వస్తుంది.
టీవీ చూస్తూ "ఈ బాపుకి ఎంత ఓపిక! అరిగిపోయిన రికార్డులా రామాయణాన్ని తీస్తూనే ఉన్నాడు గదా!" అంటూ ఆశ్చర్యపడిపొయాడు సుబ్బు.
"సుబ్బు! నేను బాపు అభిమానిని, చూజ్ యువర్ వర్డ్స్." స్థిరంగా అన్నాను.
"నాకు తెలుగు సినిమా దర్శకుల్ని చూస్తుంటే హోటల్లో అట్టుమాస్టర్లు గుర్తొస్తారు. ఆనందభవన్లో ముత్తు నలభయ్యేళ్ళుగా అట్టుమాస్టర్. మనిషి నల్లగా నిగనిగలాడుతూ కాలిన పెనంలా, బక్కగా ఎండిపోయిన చుట్టలా వుంటాడు. దించిన తల ఎత్తకుండా దీక్షగా బుల్లిగిన్నెలో పిండి తీసుకుని పల్చగా, గుండ్రంగా అట్లు పోస్తూనే ఉంటాడు." అన్నాడు సుబ్బు.
"అవును, అయితే?" అన్నాను.
"ముత్తు అట్లకాడతో స్టీలు మగ్గులోంచి నూనె అట్టుమీదకి జల్లటం ఎంతో కళాత్మకంగా వుంటుంది! పిండిచెయ్యిని నీళ్ళబొచ్చెలో ముంచి - కొన్నిట్లో బంగాళదుంప మసాలా, కొన్నిట్లో ఉల్లిపాయలు గుప్పిటతో ఎంతో పొందికగా పెడతాడు. మళ్ళీ నూనెని అట్లకాడతో ఇంకోరౌండ్ జల్లి, అట్టుని లాఘవంగా చుట్టి పక్కనున్న పెద్ద సత్తుప్లేట్ మీద పెట్టి, అట్లకాడతో టకటకమంటూ శబ్దం చేస్తాడు. అది - 'అట్టు రెడీ!' అని సర్వర్‌కి తెలియజేసే కోడ్." అన్నాడు సుబ్బు.
"సుబ్బూ! విషయానికి రా." విసుక్కున్నాను.
"వస్తున్నా! వస్తున్నా! అట్లు పోయ్యటంలో గొప్ప ప్రతిభాశీలి అయిన ముత్తుకి ఇడ్లీలు వెయ్యడం రాదు! పొద్దస్తమానం అట్లుపోస్తూ, పక్కనే ఉండే ఇడ్లీమాస్టర్‌తో కబుర్లాడుతుంటాడు, కానీ ముత్తుకి ఇడ్లీ గూర్చి తెలీదు!"
"ఆశ్చర్యంగా ఉందే!"
"ఇందులో ఆశ్చర్యమేముంది? నువ్వు కూడా ముత్తు సోదరుడివే! ఎప్పుడూ 'మానసిక వైద్యం' అనే అట్లు మాత్రమే పోస్తున్నావుకదా!"
"ఓ! నువ్వా రూట్లో వచ్చావా!" నవ్వుతూ అన్నాను.
ఇంతలో వేడిగా కాఫీ వచ్చింది, కాఫీ సిప్ చేస్తూ చెప్పసాగాడు సుబ్బు.
"తెలుగు సినిమారంగం మొత్తం ముత్తు సోదరులే! విఠలాచార్య ఒకేరకమైన సినిమాలు పుంజీలకొద్దీ తీశాడు. అన్నిసినిమాల్లో అవే గుర్రాలు, అవే కత్తులు! పులులు, పిల్లులు, కప్పలు రెగ్యులర్ ఆర్టిస్టులు. కథ చుట్టేయ్యటానికి దొరికితే రామారావు, దొరక్కపోతే కాంతారావు. ఆయన జానపద సినిమాలు అనే 'అట్లు' పోసీపోసీ కీర్తిశేషుడయ్యాడు." అన్నాడు సుబ్బు.
"సుబ్బు! మనం ఒక్క విఠలాచార్య సినిమాకూడా వదల్లేదుగదూ!" సంతోషంగా అన్నాను.
"కె.ఎస్.ఆర్.దాస్ అనే దర్శకుడు లెక్కలేనన్ని 'డిష్షుం డిష్షుం' సినిమాలు తీశాడు. దొరికితే కృష్ణ, దొరక్కపొతే విజయ లలిత! ఆయన దగ్గర ఇంకా పిండి చాలా ఉంది. కానీ - ఆయన అట్లు తినడానికి ప్రేక్షకులు అనే కస్టమర్లు మాయమయ్యారు, అంచేత నేచురల్‌గానే నిర్మాత అనే పెనం దొరకలేదు."
"ఆయన దాదాపు ఇంగ్లీషు సినిమాలన్నీ తెలుగులో తీసేశాడు!" ఉత్సాహంగా అన్నాను.
"ఇంక రాంగోపాల్ వర్మ! గాడ్‌ఫాదర్ సినిమాని తిరగేసి తీశాడు, బోర్లించి తీశాడు, మడతపెట్టి తీశాడు, చితక్కొట్టి తీశాడు, పిసికి పిసికి తీసాడు, ఉతికి ఉతికి తీశాడు! ఒకే పిండి, ఒకే అట్టు. రకరకాలుగా పేర్లు మార్చి కస్టమర్లని మోసం చేస్తుంటాడు."
"ఐ అగ్రీ." నవ్వుతూ అన్నాను.
"బాపు రమణల స్పెషాలిటీ 'రామాయణం' అనే దోసెలు. రమణ తగుపాళ్ళలో పిండిరుబ్బి బాపుచేతికి అందిస్తే, ఇంక బాపు మన ముత్తులాగా రెచ్చిపోతాడు. ఒకసారి ముత్తుని 'అట్టు కొంచెం పెద్దదిగా, స్పెషల్‌గా వెయ్యి ముత్తు' అనడిగా. ముత్తు గారపళ్లన్నీ బయటపెట్టి నవ్వుతూ 'అదెట్టా కుదురుద్ది సుబ్బు బాబు! అట్టా సైజ్ మార్చాలంటే చెయ్యి వణుకుద్ది, వాటం కుదరదు.' అన్నాడు."
"నిజమా!" ఆశ్చర్యపోయాను.
"అవును. మలయాళం దర్శకుడు అరవిందన్ ఆంధ్రా అడవుల్లో చెంచుదొరల్తో 'కాంచనసీత' అనే సినిమా కొత్తదనంతో వెరైటీగా తీశాడు. కొత్తరకంగా ఆలోచించాడని విమర్శకులు కూడా మెచ్చుకున్నారు. బాపురమణలు ముత్తుకి సోదరులు, వారికి కొత్తఐడియాలు వచ్చే అవకాశం లేదు." అన్నాడు సుబ్బు.
"సుబ్బు! బాపు రమణలు చాలా ప్రతిభావంతులు." అన్నాను.
"కాదని నేనలేదే! కానీ నువ్వో విషయం గ్రహించాలి. దోసెలన్నీ ఒకటే. అట్లే వృత్తులన్నీ ఒక్కటే. నీ వైద్యవృత్తి క్షురకవృత్తి కన్నా గొప్పదేమీకాదు. కానీ మనం కొన్ని ప్రొఫెషన్లకి లేని గొప్పదనాన్ని ఆపాదిస్తాం. అలాగే విఠలాచార్య, కె.ఎస్.ఆర్.దాస్, వర్మ, బాపురమణలు ఒకేగొడుగు క్రిందకొస్తారు. కానీ మనం దేవుడి సినిమాలు తీసేవాళ్ళనే గొప్పవారంటాం. ఇక్కడ మతవిశ్వాసాలు కూడా ప్లే చేస్తాయి." అన్నాడు సుబ్బు.
"నీ ఎనాలిసిస్ బాగానే ఉందిగానీ - రాత్రికి 'శ్రీరామరాజ్యం' వెళ్దామా?" అడిగాను.
"ఆ సినిమా తీసింది కుర్రాళ్ళ కోసం. మనలాంటి ముసలాళ్ళ కోసం ఎన్టీరామారావు 'లవకుశ' ఉందిగా. నీకు చూడాలనిపిస్తే మన లవకుశ ఇంకోసారి చూసుకో. నాదృష్టిలో లవకుశ సినిమాకి అసలు హీరో ఘంటసాల! రాముడిగా రామారావుని చూశాక ఇంకెవ్వర్నీ చూళ్ళేం!" అన్నాడు సుబ్బు.
"నువ్వెన్నయినా చెప్పు. బాపురమణలు తెలుగువాళ్లవడం మన అదృష్టం." నేనివ్వాళ సుబ్బుని ఒప్పుకోదల్చుకోలేదు.
"నేను మాత్రం కాదన్నానా? బాపురమణలకి రామాయణమే జీవనాధారం. అదే కథని నలభయ్యేళ్ళుగా నమ్ముకున్నారు. రామాయణాన్ని తీసేవాడు దొరక్కపొతే ఆ కథకే ప్యాంటూ, చొక్కా తొడిగి సోషల్ పిక్చర్లు చుట్టేశారు.. రామకోటి రాసినట్లు! ఫలితంగా దండిగా పుణ్యం మరియూ సొమ్ము మూట కట్టుకున్నారు."
"ఈ విషయం ఇంకెక్కడా అనకు, భక్తులు తంతారు." నవ్వుతూ అన్నాను.
సుబ్బు కాఫీ తాగటం పూర్తిచేసి కప్పు టేబుల్ మీద పెట్టాడు.
"బాపుకి ఫైనాన్స్ చేసేవాడు దొరికాడు, నటించేవాడూ దొరికాడు. అట్టు పోసేశాడు. చూసేవాడు చూస్తాడు, చూడనివాడు చూడడు. ఎవడి గోల వాడిది. ఉప్మాపెసరట్టు అందరికీ నచ్చాలని లేదుకదా." అన్నాడు సుబ్బు.
"అంతేగదా." అన్నాను.
"అయినా యే సినిమా గొప్పదనం ఆ సినిమాదే. ఇప్పటి శ్రీరామరాజ్యంని ఎప్పుడో సి.పుల్లయ్య తీసిన లవకుశతో తూకం వేద్దామనుకోవటం అశాస్త్రీయం కూడా. ఈ రోజుల్లో సినిమాలు టెక్నికల్‌గా ఎంతముందుకెళ్ళాయో, నటన విషయంలో అంత వెనక్కొచ్చాయి. ఇది అన్ని భాషల్లోనూ జరుగుతుందే." అన్నాడు సుబ్బు.
"మరి తియ్యటం దేనికో!" అడిగాను.
"ఏ భాషలోనయినా పాతక్లాసిక్స్ మళ్ళీ తియ్యటం జరుగుతుంది. అలా అనుకుంటే రామారావుతో లవకుశ తీసి వుండేవాళ్ళుకాదు. ఎన్టీరామారావు కొడుకు రాముడి వేషం వేస్తున్నాడని జనాలు ఆసక్తిగా ఉన్నారు. అసలు ఈ సినిమాకి పబ్లిసిటీ పాయింటే అది." అన్నాడు సుబ్బు.
"అవును."
"రాజులాగా యువరాజు, పెదరాయుడిలా చినరాయుడు, రాజీవ్ గాంధీలా రాహుల్ గాంధీ! రాచరిక వ్యవస్థని రద్దు చేసుకున్నాం గానీ - బానిస భావాలని బుర్రలోంచి రద్దు చేసుకోలేకపోతున్నాం. బహుశా మన సమాజం తగినంతగా ఎడ్యుకేట్ కాకపోవటం.. ప్రాంతం, కులం ప్రభావాల నుండి బయటపడలేకపోవటం కారణం కావొచ్చు." అన్నాడు సుబ్బు.
"మొత్తానికి నీ ముత్తు థియరీ బాగానే వుంది." నవ్వుతూ అన్నాను.
"థాంక్యూ! అవును - ముత్తు అట్లు పోస్తున్నట్లు బాపురమణలు రామాయణం తీస్తూనే వున్నారు. అందుకే నాకు ముత్తు, బాపురమణలు ఇష్టులు! వీరు తమకి తెలిసిన ఏకైక పనిని ఏమాత్రం విసుగు లేకుండా మళ్ళీమళ్ళీ చేస్తూనే వుంటారు!" అంటూ హడావుడిగా నిష్క్రమించాడు సుబ్బు.
