శ్రీశ్రీ దాశరధిని తిట్టెను

మనిషన్న వాడికి కోపం సహజం. కోపం రానివాడు అసలు మనిషే కాదని కూడా అంటారు. కోపంలో అనేక డిగ్రీలు. చిరుకోపం (చిరు అంటే చిరంజీవి కాదు), మామూలు కోపం, విపరీత కోపం, పిచ్చికోపం అంటూ గ్రేడింగ్ చేసుకోవచ్చు. కోపప్రదర్శన కూడా నానావిధములు. కొందరు నోరు చేసుకుంటే, ఇంకొందరు చెయ్యి కూడా చేసుకుంటారు.

అయితే కవులకి ఒక సౌలభ్యం ఉంది. కోపాన్ని కవిత రూపంలో రాసుకోవచ్చు. అందునా మహాకవి శ్రీశ్రీ అయితే ఇంక చెప్పేదేముంది!

ఒకానొక సందర్భంలో శ్రీశ్రీకి దాశరధిపై కోపమొచ్చింది. సందర్భం అప్రస్తుతం. ఇంకేముంది! కవివర్యుడు తన కవిత్వంతో మండిపడ్డాడు.

పొట్టి కవికి మొట్టికాయలు :-

ఏఁవిట్రోయ్ పొట్టి కవీ
ఎందుకింత దూకుడు
ఎడా పెడా వాయిస్తా
ఎండిన నీ మూకుడు

నేల మునగ చెట్టెక్కగ
నిచ్చెన వేస్తావటగా
శ్రీశ్రీనే ఎదిరించే
ఎత్తుకి పెరిగావటరా

పోట్టికవికి ఆవేశం
వెనకనించి పంపు
శరీరమే రొచ్చుగుంట
శారీరం కంపు

బూతులోంచి పుట్టాడు
బూతు పనికి సిద్ధం
అయినా అటువంటి మాట
లనరాదు నిషిద్ధం

(ఇకమీద వీడిమీద కవిత్వం ఖర్చు పెట్టడం దండుగ. నన్ను తిట్టే పాడే కోన్ కిస్కాల్లో వీడో స్తనంధయుడు. ఆఖరిసారిగా మాత్రం ఓ చిన్న వార్నింగ్)

ఒద్దుసుమా చెడిపోతావ్
ఒద్దికగా నడుచుకో
ఓనమాలు రానివాడ
ఒళ్ళు తెలిసి మసలుకో

(శ్రీశ్రీ 'సిప్రాలి' నుండి కొన్ని కవితలు. రచనా కాలం 1970)

శ్రీశ్రీ ఆరుద్రని కూడా బాగానే వాయించాడు. అదే సంపుటి నుండి ఈ కవిత కూడా చదవండి.

మిల్క్ ఆఫ్ మెగ్నీషియా :-

ఆరుద్ర చేస్తున్న విమర్శనాలు
అసాహిత్యానికి నిదర్శనాలు
అబద్దాల ప్రదర్శనాలు
అతగాడి ఇటీవలి ప్రరోచానాలు
అజీర్తి సుఖవిరోచనాలు

శ్రీశ్రీ తోటి కవుల్ని తిట్టినా.. ఆ తిట్లు కూడా అందంగా, లయబద్దంగా కనిపిస్తున్నాయి కదూ!

సో, మీకెవరిమీదనైనా కోపం ఉందా? మరెందుకాలస్యం? అర్జంటుగా కవిత్వం రాసి పడెయ్యండి!

(photo courtesy : Google)