సావిత్రితో ఓ పాట

"శిష్యా! ఏవిఁటోయ్ లాప్‌టాప్‌నలా తినేసేలా చూస్తున్నావ్?"

"గురుగారు! యూట్యూబులో సావిత్రి పాటని చూస్తున్నాను - మైమరచిపోతున్నానండి."

"ఆహా అలాగా! ఏవిఁటో ఆ పాట?"

"సంతానం సినిమాలో 'చల్లని వెన్నెలలో'  అంటూ ఓ పాటుందండి! పాటలో సావిత్రి అందం గూర్చి ఏమని చెప్పను? చచ్చేంత అందంగా వుంది గురుగారు! సావిత్రినే చూస్తూ ఆనందంగా, హాయిగా పాడుతూ.. ఆహాహా! నాగేస్వర్రావు ఎంతదృష్టవంతుడు! అసూయగా వుందండి!"

"ఒహో అదా నీ సమస్య? నీ అసూయ తగ్గే మార్గం చెబుతా శిష్యా!"

"చెప్పండి గురుగారు."

"ఇంట్లో మంచం వుందా?"

"వుంది."

"దుప్పటుందా?"

"వుంది."

"ఒక పన్జెయ్! మంచం మీద పడుకుని, దుప్పటి కప్పుకుని సావిత్రినే తలచుకుంటూ - ఆ పాట నువ్వే పాడుతున్నట్లు, సావిత్రి ప్రేమగా నీ కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి చూస్తున్నట్లు ఊహించుకో!"

"కానీ.. "

"ఊఁ! అడుగు, మొహమాటమెందుకు?"

"నాకు పాడ్డం రాదు గురుగారు!"

"నాగేస్సర్రావుకి మాత్రం పాడ్డం వచ్చా శిష్యా? ఘంటసాల స్టోన్‌ని అరువు తెచ్చుకోలేదూ?"

"అవును కదా!"

"లే మరి! ఇంక నీదే ఆలీసెం. దుప్పటి తన్ని కళ్ళు ఘాట్టిగా మూసుకుని - 'సావిత్రి రా! సావిత్రి రా!' అంటూ రిపీటెడ్‌గా పిలువు! దెబ్బకి సావిత్రి దిగొస్తుంది!"

"కానీ గురుగారు.. "

"మళ్ళీ డౌటా శిష్యా! సర్లే - అడుగు."

"నాకు పియానో వాయించడం కూడా రాదు గురుగారు!"

"ఓరి దరిద్రుడా! నీకు సావిత్రితో డ్యూయెట్ పాడుకునే మార్గం చెబుతుంటే దిక్కుమాలిన డౌట్లతో సమయం వృధా చేస్తావేం! ఇంక నిన్ను బాగు చెయ్యడం నావల్ల కాదు. ఎందులోనన్నా దూకి చావు, పీడా విరగడౌతుంది, నే వెళ్తున్నా!"

"గురుగారు! గురుగారు!!.... "

(picture courtesy : Google)

లవకుశుల కష్టాలు

"పిల్లలూ! ఈ పాట చూడండి. వారు లవకుశులు. శ్రీరాముని కొడుకులు. ఆవిడ వారి తల్లి సీత."

"లవకుశులు స్కూల్ యూనిఫామ్ వేసుకోలేదేం?"

"వాళ్ళు ఆశ్రమవాసం చేస్తున్నారు. అదే వాళ్ళ యూనిఫామ్."

"ఓహో అలాగా!"

"సీతాదేవి మనసుకి కష్టం కలిగింది. అందుకే ఆవిడ దుఃఖంగా ఉంది. పసిపిల్లలైన లవకుశులు తల్లిని ఓదారుస్తున్నారు. ఈ పాట చాలా బాగుంటుంది. ముందు పాటని శ్రద్ధగా చూడండి. ఆ తరవాత మీకు ఏమర్ధమైందో చెప్పండి."

<

"పిల్లలూ! పాట మొత్తం చూశారుగా?"

"ఓ!"

"ఇప్పుడు ఆ పాట గూర్చి నాలుగు ముక్కలు చెప్పండి."

"లవకుశులు చాలా పేదవాళ్ళు. అందుకే పూరి గుడిసెలో ఉంటున్నారు. పేదవారైనప్పటికీ మంచి ఇంగ్లీషు మీడియం స్కూల్లో టెన్త్ క్లాస్ చదువుకుంటున్నారు. రోజూ అర్ధరాత్రి దాకా స్టడీ అవర్స్ ఉన్నాయి. వారు కష్టపడి చదువుతూ వీక్లీ టెస్టులు, డైలీ టెస్టులు రాస్తున్నారు. ఒకసారి వాళ్లకి వీక్లీ టెస్టులో వందకి 0.00001 మార్కులు తక్కువొచ్చాయి. స్కూల్ హెడ్ వాళ్ళని వెంటనే తక్కువ సెక్షన్ కి మార్చేశారు."

"!!!!"

"తన పిల్లల్ని సెక్షన్ మార్చారన్న వార్త వినంగాన్లే శ్రీరామునికి హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చింది. ఆయన్ని కేర్ ఆస్పత్రిలో చేర్చారు. భర్త ఆస్పత్రి పాలైతే పిల్లల చదువులకి ఫీజులు ఎవరు కడతారు? అందుకే సీతాదేవి ఏడుస్తుంది."

"!!!!!"

"ఏడవకమ్మా! మాకు తగ్గిన ఆ 0.00001 మార్కులు మళ్ళీ సాధిస్తాం. తిరిగి మొదటి సెక్షన్లోకి వచ్చేస్తాం అంటూ తల్లిని ఓదారుస్తున్నారు. అదీ ఈ పాట కథ. మాకు సీతాదేవి ఎందుకు ఏడిచిందో అర్ధమైంది. కానీ ఇప్పుడు మీరెందుకు ఏడుస్తున్నారో మాత్రం అర్ధం కావట్లేదు!"

చివరి మాట :

క్లినికల్ సైకాలజిస్టులు Thematic Apperception Test (TAT) చేస్తుంటారు.ఈ పోస్టు రాయడానికి ఆ టెస్ట్ చేసే విధానం వాడుకున్నాను.

(picture courtesy : Google)

ఇల్లాలే ఈ జగతికి జీవనజ్యోతి

"నువ్వేం చేస్తావో నాకు తెలీదు. నా కొడుకుని మాత్రం పెళ్ళికి ఒప్పించాలి." నా ప్రాణస్నేహితుని విన్నపం. పాపం! మరీమరీ అడుగుతుంటే కాదనలేకపొయ్యాను. అంచేత ఇవ్వాళ ఆఫీసు నుండి డైరక్టుగా స్నేహితుడి కొంపకే తగలడ్డాను.

మావాడి పుత్రరత్నం లాప్ టాప్ లోకి తీవ్రంగా చూస్తూ ఏదో వర్క్ చేసుకుంటున్నాడు. వీణ్ని చిన్నప్పుడు ఎత్తుకుని తిరిగాను. అంతలోనే ఎంతవాడైపొయ్యాడు!

"ఏవాఁయ్! పెళ్లి ఎందుకొద్దంటున్నావో తెలుసుకోవచ్చా?" అంటూ పలకరించాను.

"పెళ్లి చేసుకోవటం వల్ల లాభమేంటి?" కుర్రాడు క్విజ్ మాస్టర్లాగా ప్రశ్నించాడు.

"భలేవాడివే! అన్నీ లాభాలే. ఎలాగూ లాప్టాప్ ముందే ఉన్నావుగా. ఓసారి యూట్యూబులో నేచెప్పిన పాట పెట్టు." హుషారుగా అన్నాను.

"ఏ పాట?"

"దేవత అనే సినిమాలో 'ఆలయాన వెలసిన ఆ దేవుని రీతి' అని కొట్టు." అంటూ తొందరపెట్టాను.

"ఇదిగో కొడుతున్నా."




"పాట బాగానే వుంది. కానీ ఈ పన్లన్నీ నాక్కాబోయే భార్య చేస్తుందా?" సందేహంగా అడిగాడు. 

"ఎందుకు చెయ్యదు! మా ఆవిడ ఈ రోజుకీ నాకివన్నీ చెయ్యట్లేదా? అసలావిడ ఈ పాటలో సావిత్రికిలాగ నా తలని రోజూ అదేపనిగా దువ్వడం వల్లనే నాకీ బట్టతలొచ్చింది తెలుసా?" అంటూ నా బట్టతల రహస్యం విప్పాను.

"నిజంగా!" కుర్రాడి మొహంలో వెలుగు.

"మరేంటనుకున్నావ్? రౌతు కొద్దీ గుర్రం. అంతా మనలోనే ఉంది." రహస్యం చెబుతున్నట్లుగా అన్నాను.

"అయితే సరే. నేను పెళ్లి చేసుకుంటాను." సిగ్గుపడుతూ చెప్పాడు.

నా ప్రాణస్నేహితుడు గుమ్మడి స్టైల్లో నా రెండు చేతులు తన చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు.

"నీ మేలు ఈ జన్మకి మర్చిపోలేను." డైలాక్కూడా గుమ్మడిదే!

టైం చూసుకుని హడావుడిగా ఇంటికి బయల్దేరాను.

హాల్లో సోఫాకి నిండుగా కూర్చునుంది నా భార్యామణి. రిమోట్ ని పుర్ర చేత్తో పట్టుకుని ఠపాఠపామంటూ చానెల్స్ మారుస్తుంది. నన్ను చూడంగాన్లే ఇంతెత్తున లేచింది.

"ఏవిటయ్యా ఇది? మనిషన్న తరవాత బుద్దీజ్ఞానం ఉండఖ్ఖర్లా? ఆఫీసు నుండి తిన్నగా ఇంటికి రాకుండా మధ్యలో నీ బోడి పెత్తనాలేంటి? ఇంట్లో పన్లన్నీ నీ బాబుగాడు చేస్తాడనుకున్నావా? ఇంత లేటుగా వస్తే అంట్లెప్పుడు తోముతావ్? వంటెప్పుడు చేస్తావ్?" అంటూ సూర్యకాంతంలా గాండ్రించింది.

"ఆఁ.. ఆఁ.. వచ్చె.. వచ్చె.. అయిపోయింది. ఎంతలో పని? చిటికెలో అవగొట్టనూ!" అంటూ వంటింట్లోకి పరిగెత్తాను.

(photo courtesy : Google)

భార్యే మాయ! కాపురమే లోయ!!

హెచ్చరిక : ఈ టపా మగవారికి ప్రత్యేకం. ఆడవారు చదవరాదు.

అతనో చిరుద్యోగి. మంచివాడు. మృదుస్వభావి. పుస్తక ప్రియుడు. తెల్లనివన్ని పాలు, నల్లనివన్ని నీళ్ళనుకునే అమాయకుడు. సాధారణంగా ఇన్ని మంచి లక్షణాలు ఉన్న వ్యక్తి ఏదోక దుర్గుణం కలిగి ఉంటాడు. మనవాడి దుర్గుణం.. కవిత్వం పిచ్చి!

స్నేహితుడి చెల్లెల్ని చూసి ముచ్చటపడి ప్రేమించాడు. పెద్దల అంగీకారంతో ప్రేమని పెళ్ళిగా మార్చుకున్నాడు. కొత్తగా కాపురానికొచ్చిన భార్యని చూసి 'జీవితమే సఫలము.. రాగ సుధా భరితము.. ' అనుకుంటూ తెగ ఆనంద పడిపొయ్యాడు.

భార్య కూడా భర్త కవిత్వానికి తీవ్రంగా మురిసిపోయింది. ఆవిడకి తన భర్త కవిత్వంలో శ్రీశ్రీ మెరుపు, దాశరధి విరుపు, ఆత్రేయ వలపు కనిపించాయి. ఆయనగారి కవితావేశానికి కాఫీలందిస్తూ తన వంతు సహకారం అందించింది.

ఆ విధంగా ఆవిడ అతనిలో విస్కీలో సోడాలా కలిసిపోయింది. ఇప్పుడు వారి జీవితం మల్లెల పానుపు, వెన్నెల వర్షం. ఆ విషయం ఈ పాట చూస్తే మీకే తెలుస్తుంది.

కొన్నాళ్ళకి.. భార్యకి భర్త తాలూకా కవితామైకం దిగిపోయింది. కళ్ళు తెరచి చూస్తే ఇంట్లో పనికిమాలిన సాహిత్యపు పుస్తకాలు తప్పించి.. పనికొచ్చే ఒక్క వస్తువూ లేదన్న నగ్నసత్యాన్ని గ్రహించింది.

'ఏమిటీ కవితలు? ఎందుకీ పాటలు?' అని ఆలోచించడం మొదలెట్టింది. తత్ఫలితంగా ఆవిడకి దాహం వెయ్యసాగింది. అంచేత.. చల్లని నీటి కోసం లేటెస్ట్ మోడెల్ ఫ్రిజ్ కొందామని భర్తనడిగింది.

"ఫ్రిజ్ ఎందుకె చిన్నాదానా.. కష్టజీవుల మట్టికుండ లుండగా.. " అంటూ పాటెత్తుకున్నాడు మన భావుకుడు. భార్య నొసలు చిట్లించింది.

భర్త ఆఫీసుకెళ్ళినప్పుడు బోర్ కొడుతుంది. అంచేత లేటెస్ట్ మోడెల్ సోని LED టీవీ కొందామని భర్తనడిగింది..

"టీవీలెందుకె పిల్లాదానా.. పచ్చని ప్రకృతి పురులు విప్పి ఆడగా.. " అంటూ కవితాత్మకంగా చెప్పాడు మన కవి. భార్యకి చిరాకేసింది.

ఎండలు మండిపోతున్నాయ్. ఉక్కపోతగా ఉంది. లేటెస్ట్ మోడెల్ ఏసీ కొందామని భర్తనడిగింది.

"వట్టివేళ్ళ తడికెల తడిలో.. చెలి చల్లని చెక్కిలిపై నా మది సేద తీరగా.. " అంటూ లలితగీతం పాడాడు. భార్యకి మండిపోయింది. అన్నకి కబురు చేసింది.

అన్న పీకల్లోతు అప్పుల్లో, తీవ్రమైన కరువులో ఉన్నాడు. పీత కష్టాలు పీతవి! లేటెస్ట్ మోడల్ ఫ్రిజ్, టీవీ, ఏసీ కొనటం లేదని.. అతనికి భార్య తిండి పెట్టకుండా వారం రోజులుగా కడుపు మాడ్చేస్తుంది. చెల్లి కబురందుకుని పరుగున వచ్చాడు. చెల్లి కష్టాలు విన్న అన్న గుండె తరుక్కుపోయింది. హృదయం కదిలిపోయింది. కడుపు మండిపోయింది.

హుటాహుటిన చెల్లిని బజారుకి తీసుకెళ్ళి పేద్ద ఫ్రిజ్, ఇంకా పెద్ద సోనీ LED టీవీ, అతి నిశ్శబ్దంగా పంజేసే అత్యంత ఖరీదైన ఏసీ.. ఇంకా చాలా.. 'జీరో' డౌన్ పేమెంట్, 'ఆల్ పేమెంట్ ఓన్లీ ఇన్ ఇన్స్టాల్మెంట్స్' అనబడే వాయిదాల పద్ధతి స్కీములో (దీన్నే ముద్దుగా EMI అంటారు).. బావగారి పేరు మీద కొనిపించాడు. పన్లోపనిగా చెల్లెలి ఖాతాలో అవన్నీ తనూ తీసేసుకున్నాడు ముద్దుల అన్న!

'ఏమిటివన్నీ?' అంటూ ఆశ్చర్యంగా అడిగిన భర్తకి కాఫీ ఇచ్చి.. "పయనించే మన వలపుల నావ.. " అంటూ పాడింది భార్యామణి. మొహం చిట్లించాడు కవి. ఏసీ ఆన్ చేస్తూ "నీ మది చల్లగా.. స్వామి నిదురపో.. " అంటూ ఇంకో పాటెత్తుకుంది భార్య. ఖిన్నుడైనాడు కవి! హృదయం మూగగా రోదించింది. గోలగా ఘోషించింది. ఘోరంగా ఘూర్ఘించింది.

తనకొచ్చే జీతంతో EMI లు, కరెంట్ బిల్లులు కట్టలేక విలవిలలాడిపొయ్యాడు మన కవి పుంగవుడు. దిక్కు తోచక అప్పులు చెయ్యసాగాడు. అప్పులు చెయ్యడమే కానీ.. తీర్చే మార్గం కనబడ్డం లేదు. ఏం చెయ్యాలో తోచట్లేదు. దిగులుతో చిక్కి.. చూడ్డానికి రోగిస్టివాడిలా కనిపించసాగాడు. సహజంగానే కవితా గానం గాయబ్ అయిపోయింది.

ఆర్ధిక బాధలు తట్టుకోలేక.. ఓ మంచిరోజు ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపొయ్యాడు. ఊరవతల ఓ కుళ్ళు వీధిలో కరెంట్ స్థంభానికి అనుకుని.. వీధి కుక్కని నిమురుతూ తన దుస్థితికి కుమిలిపోసాగాడు. అరె! చాల్రోజులకి మళ్ళీ కవిత్వం పొంగింది! దిగులుగా, ఆవేదనగా, ఆర్తిగా, నిర్వేదంగా, నిస్సారంగా, నీరసంగా.. జీవత సారాన్ని నెమరు వేసుకుంటూ పాడటం మొదలెట్టాడు.. పాపం!

అతను పాడుకుంటున్న పాట చూడండి.

< />

భర్త కనపడక భార్య తల్లడిల్లింది. భయపడిపోయింది. 'తన భర్త లేకపోతే.. EMI కట్టేదెవరు? ఈ టీవీ, ఫ్రిజ్, ఏసీ.. మైగాడ్.. ఇవన్నీ ఏమైపోవాలి? షాపువాళ్ళు వెనక్కి తీసుకెళ్ళిపోతే నే బ్రతికేదెట్లా? అయ్యో! భగవంతుడా! ఏ ఆడదానికీ రాని కష్టాన్ని నాకు కల్పించావేమయ్యా? ఇది నీకు న్యాయమా? ధర్మమా?' అంటూ దేవుణ్ని వేడుకుంది.

పిమ్మట తేరుకుంది. తదుపరి.. ఓ జట్కాబండి బాడుగకి మాట్లాడుకుని.. పారిపోయిన ఖైదీ కోసం పోలీసులు వెతికినట్లు.. భర్త కోసం వీధులన్నీవెదకసాగింది. మొత్తానికి భర్త దొరికాడు. EMI కట్టించే నిమిత్తం.. అతగాణ్ణి బలవంతంగా ఇంటికి లాక్కెళ్ళింది. కథ దుఃఖాంతం!

(photo courtesy : Google)

'ఓహో మేఘమాలా.. '! కొంప ముంచితివి గదా!!

"గురు గారు! నాకు దిగులుగా ఉంది. ఈ మధ్య నా బ్రతుకు మరీ ఆఫ్ఘనిస్తాన్ లా అయిపోయింది."

"అంత కష్టమేమొచ్చి పడింది శిష్యా!"

"నా భార్య పోరు పడలేకున్నాను. ఆవిడకి నా సంపాదన చాలట్లేదుట."

"పోనీ నచ్చజెప్పి చూడకపొయ్యావా?"

"ఆన్నీ అయిపొయ్యాయండీ. నాకు జీవితం మీద విరక్తి పుట్టేసింది. మీరు మరో శిష్యుణ్ణి వెతుక్కోండి. సెలవు."

"తొందరపడకు శిష్యా! నే చెంతనుండగా నీకు చింతనేలా? సంగీత చికిత్సతో నీ భార్యలో పరివర్తన కలిగిద్దాం."

"సంగీత చికిత్సా?!అంటే?"

"పాత తెలుగు సినిమాల్లో బోల్డన్ని మంచి పాటలు ఉన్నాయి. సందర్భాన్ని బట్టి ఒక్కో పాటకి ఒక్కో రకమైన వైద్య గుణం ఉంటుంది. మొన్నొక నిద్ర లేమి రోగం వాడొచ్చాడు. రాత్రిళ్ళు మంచం మీద పడుకుని 'నిదురపోరా తమ్ముడా.. ' పాట వినమని సలహా ఇచ్చా. అంతే! ఆ రోజు నుండి వాడు రాత్రింబవళ్ళు గురకలు పెట్టి మరీ నిద్రోతున్నాడు."

"నిజంగానా! నా భార్యకి మీ సంగీత వైద్యం పని చేస్తుందంటారా?"

"నిస్సందేహంగా. సంగీతానికి రాళ్ళే కరుగుతాయంటారు. ఆడవారి మనసు కరిగించేందుకు ఒక మంచి పాట చెబ్తాను. అది చూపి నీ భార్యని నీకు చరణదాసిగా చేసుకో. ఈ విడియో చూడు."

"పాట చాలా బాగుందండి."

"ఎస్.రాజేశ్వరరావు సంగీతంలో తిరుమల లడ్డంత తియ్యదనం ఉందోయి. సదాశివ బ్రహ్మం కవిత్వం కాకరకాయ వేపుడంత కమ్మగా ఉంటుంది. ఘంటసాల, లీలల గానంలో వైబ్రేషన్స్ ఉంటాయి. ఇవన్నీ కలిసి మల్టిప్లై అయ్యి అణుక్షిపణి వలే శక్తివంతమవుతాయి. ఆ క్షిపణి నీ భార్య చెవులో కర్ణభేరిని తాకి మెదడులో ప్రకంపనలు కలిగిస్తుంది. అంతే! కఠినమైన ఆమె మనసు క్వాలిటీ ఐస్ క్రీములా కరిగిపోతుంది. పిమ్మట నీ భార్య గుండమ్మకథలో సావిత్రంత అనుకూలవతిగా మారిపోతుంది."

"గురు గారు! ఈ పాటని నాగేశ్వర్రావు, సావిత్రి  పాడుకున్నారు. వాళ్ళు పాడిన పాట నా భార్యనెట్లా మారుస్తుంది?"

"చూడు శిష్యా! ఇక్కడ ఎవరు ఎవరి కోసం పాడారన్నది కాదు పాయింట్. పాటలోని కంపనలు, ప్రకంపనలు ముఖ్యం. మనసులోని భూతులు, అనుభూతులూ ప్రధానం. అందుకే గత యాభయ్యారేళ్ళుగా ఈ పాట తెలుగు వారిని మందు కొట్టకుండానే మత్తెక్కిస్తుంది."

"మీరు చెప్పేది సరీగ్గా అర్ధం కావట్లేదు గానీ.. వింటానికి బానే ఉంది. వర్కౌట్ అవుతుందంటారా?"

"నా సలహా గురి తప్పదు శిష్యా! అయితే ఒక కండిషన్. నీ భార్యని ఇంటికి ఈశాన్యం మూలకి తీసుకెళ్ళి ఈ పాటని చూపించు. ఆ సమయంలో లాప్టాప్ తూర్పు దిక్కుకి తిప్పి ఉంచాలి. గుర్తుంచుకో. పొమ్ము. విజయుడవై రమ్ము!"

           *                                *                                 *                            *

"గురు గారు! కొంప మునిగింది."

"ఏమిటి నాయనా ఆ కంగారు? సత్తుబొచ్చెకి సొట్టల్లా వంటి నిండా ఆ దెబ్బలేమిటి?"

"మీ సలహా విన్న ఫలితం. మీరు కొండ నాలుక్కి మందేశారు.. ఉన్న నాలుక పోయింది."

"తిన్నగా చెప్పి అఘోరించు శిష్యా!"

"మీరు చెప్పినట్లే నా భార్యకి 'ఓహో మేఘమాల.. ' విడియో చూపించాను. ఆవిడ ఆ పాట చూసి ఎంతగానో ఆనందించింది. మీ వైద్యం పంజేసిందని సంతోషించాను. సావిత్రి మెళ్ళో నాగేశ్వరరావు పెట్టిన హారం ఆవిడకి బాగా నచ్చిందిట. అదిప్పుడు అర్జంటుగా కావల్ట."

"అంత సొమ్ము నీ దగ్గరెక్కడిది?"

"నేనూ అదే సమాధానం చెప్పాను. 'సినిమాలో నాగేశ్వరరావు మాత్రం ఆ హారం కొని సావిత్రికి పెట్టాడా? కొట్టుకొచ్చిందేగా. ఆ మాత్రం నీకు చేత కాదా?' అంది."

"దొంగతనం మహాపాపం శిష్యా!"

"నేనూ ఆ ముక్కే అన్నాను. ఫలితంగా వంటి నిండా ఈ దెబ్బలు. హబ్బా! ఒళ్ళంతా ఒకటే సలపరంగా ఉంది. ఇప్పుడు నాకు దిక్కెవరు గురు గారు?"

"దిక్కులేని వాడికి ఆ దేవుడే దిక్కు నాయనా! అయినా.. తన్నుటకు నీ భార్య యెవ్వరు? తన్నించుకొనుటకు నీవెవ్వరు? అంతా వాడి లీల! మొహం మీదే తలుపేస్తున్నందుకు ఏమీ అనుకోకు. అసలే చలికాలం. నాకు నిద్ర ముంచుకొస్తుంది."

"గురు గారు! గురు గారు.. "

(photos courtesy : Google)

దేవుడు చేసిన మనుషులు!

"అయాం సారీ! నేను వైజాగ్ రావట్లేదు." పొద్దున్నే మావాడి ఫోన్.

ఒక క్షణం మావాడు చెప్పేది అర్ధం కాలేదు. నా చిన్ననాటి స్నేహితులు అనేక దేశాల్లో స్థిరపడ్డారు. ఎవరు ఇండియా వచ్చినా రోజంతా ఏదోక ఊళ్ళో.. ఓ హోటల్ రూంలో కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కాలం గడిపేస్తాం.

సిగరెట్లతో, సింగిల్ మాల్ట్ తో.. కబుర్లు నిరంతరంగా అలా సాగిపోతుంటాయి. అవొక అరాచక దుష్ట దుర్మార్గ వికృత నికృష్ట పిశాచాల శిఖరాగ్ర సమావేశాలు. ఇవి మా స్నేహబృందానికి అత్యంత ఇష్టం. ఇటువంటి పరమ పవిత్రమైన ప్రోగ్రాం ఒకటి రేపు వైజాగ్ లో ఉంది.

"నిన్నటిదాకా వస్తానని ఎగిరావుగా. అంతలోనే ఏం రోగమొచ్చింది?" కోపంగా అన్నాను.

"అర్జంటుగా పనొకటి.. " నసిగాడు మా వాడు.

"నాకు తెలుసు. నీ భార్య వద్దనుంటుంది." నిష్టూరంగా అన్నాను.

"ఈ మధ్యనే గదా హైదరాబాదులో కలుసుకున్నారు. మళ్ళీ అంతలోనే ఎందుకని మా ఆవిడ అంటుంది." హత్యానేరం ఒప్పుకుంటున్న వాడిలా గొణిగాడు.

"అది ఆవిడ అభిప్రాయం. ఆవిడేమీ మనకి ప్రోగ్రాం డైరక్టర్ కాదు. నీ అభిప్రాయమేంటి? అది చెప్పు." గద్దించాను.

"మా ఆవిడని కాదని రావాలంటే నాకు భయంగా ఉంది." వణుకుతున్న కంఠంతో అన్నాడు మావాడు.

"అట్లా చెప్పడానికి నీకు సిగ్గుగా లేదూ! ఒక పన్జెయ్యి. నీ భార్య మెళ్ళో మంగళ సూత్రం ఉంది కదా! దాన్ని నీ మెళ్ళో వేసుకో. పొద్దున్నే లేచి ఆవిడ కాళ్ళకి దణ్ణం పెట్టుకుని.. చీపురుతో వాకిలి చిమ్ముతూ 'ముత్యమంతా ఛాయ ముఖమంతా' అంటూ పాడుకో. ఆ తరవాత అంట్లు తోముకుంటూ తరించు." కసిగా అన్నాను.

"నువ్వలా అంటుంటే దిగులేస్తుంది. ఏదోక ఉపాయం ఆలోచించాలి.. " బేలగా అన్నాడు.

"చించకు. నువ్వు బాపు సినిమాలో సంగీతవి. విశ్వనాథ్ సినిమాలో జయప్రదవి. తాజ్ హోటల్లో కసబ్ వి." కర్కశంగా అన్నాను.

"ఏదోటి చెయ్యాలి. ఆలోచిస్తున్నాను." నీరసంగా అన్నాడు.

"అవును. తప్పకుండా చెయ్యాలి. నీ భార్య కాళ్ళ దగ్గర తోక ముడుచుకుని పడుకోవాలి!" అంటూ విసుగ్గా ఫోన్ కట్ చేశాను.

ఛీ.. ఛీ.. లోకంలో ఇట్లాంటి వెధవలు కూడా ఉంటారా! పనికిమాలిన సన్నాసి. ఇట్లాంటి దుష్టుల్ని దున్నపోతుల్తో కుమ్మించాలి. పూర్తిగా మూడాఫ్ అయిపొయింది.

ఇటువంటి సమయంలో.. మనశ్శాంతి కోసం యూట్యూబ్ లో పాత తెలుగు సినిమా పాటలు చూడటం నాకు అలవాటు, ఇష్టం. ఇప్పుడు ఒక మంచి పౌరాణిక చిత్రం పాట చూస్తాను. మరింత హాయిగా ఉంటుంది.

ఇంకెందుకాలస్యం? యూట్యూబ్ లోకి వెళ్లాను. నా అభిమాన నటుడు ఎన్టీఆర్. అన్నగారు! నమస్తే! నా అభిమాన గాయకుడు ఘంటసాల. మాస్టారు! మీకు పాదాభివందనం. ఏవిటబ్బా ఈ పాట? ఓహో! కృష్ణార్జున యుద్ధం. కె.వి.రెడ్డి కళాఖండం. కృష్ణుడి పాట. బాగుబాగు. ఇప్పుడే చూచెదను. ప్రశాంతత నొందెదను.

పాట చూస్తుంటే స్టార్ హోటల్లో పెసరట్టు తిన్నంత వికారంగా అనిపించింది. ఉన్న నాలుకకి మందేస్తే కొండ నాలుక పోయినట్లు.. ప్రశాంతత కోసం యూట్యూబ్ లో కెళితే.. అశాంతతతో మనసంతా అల్లకల్లోలమై పోయింది. కె.వి.రెడ్డి వంటి మహానుభావుడు కూడా ఇట్లాంటి పాటల్ని చిత్రీకరిస్తే ఇక మగవాడి మొర ఆలకించే వారెవరు?

అయినా ఈ కృష్ణుడి కిదేం బుద్ధి! పదహారు వేల మంది భార్యలున్నారు గదా. ఎవరోకరి ఇంటికెళ్ళి.. ఏ గుత్తొంకాయ కూరతోనో నాలుగు ముద్దలు తిని హాయిగా దుప్పటి కప్పుకుని బజ్జోవచ్చు గదా! తగుదునమ్మా అంటూ కిరీటాన్ని తన్నించుకున్నదే గాక.. సత్యభామ కాలు కందిపోయిందేమోనని ఆందోళన చెందుతున్నాడు. చూడబోతే మావాడి వంటి భార్యా బానిసలకి ఈ శ్రీకృష్ణుడే ఆది పురుషుని వలె గోచరించుచున్నాడు.

సర్లే! పొరబాటున ఓ పాట చూసితిని. అన్నీ అలాగే ఉండాలని లేదు. ఇప్పుడు ఇంకో విడియో చూసి సేద తీరెదను. ఎన్టీఆర్, ఘంటసాల కాంబినేషన్ గిట్టుబాటుగా లేదు. వీళ్ళని వదిలేసి వేరొకరి విడియో చూస్తే! నో.. నో.. అట్లా పార్టీలు మార్చడానికి నేనేమన్నా పొలిటీషియన్నా! కాదు గదా! అంచేత.. ఇంకొకటి చూద్దాం. కావున.. ఇంకో పాట..మళ్ళీ ఎన్టీఆర్, ఘంటసాల కాంబినేషన్ లోనే.

చచ్చితిని. ఈ పాటలో కూడా కృష్ణుడు మళ్ళీ సత్యభామతో కిరీటాన్ని తన్నించుకున్నాడు. దానికి తోడు పాట చివర్న నంది తిమ్మన 'పారిజాతాపహరణం' పద్యమొకటి! చిరాకేసింది. లాప్ టాప్ షట్ డౌన్ చేశాను. కాఫీ తాగుతూ.. ఆలోచించసాగాను. బుర్ర పనిచెయ్యడం మొదలెట్టింది.

ఈ భార్యలతో తన్నించుకోడంలో నాకు అర్ధం కాని మర్మమేదో దాగియున్నది. ఎన్టీఆర్ అంతటి వాడే ఒకసారి ఎస్.వరలక్ష్మి, ఇంకోసారి జమున.. కాళ్ళ దగ్గరకి చేరాడంటే.. నా అవగాహనలో లోపమేమన్నా ఉందా!

అందునా మావాడి భార్య గట్టిది. ఒకసారి పండక్కి పట్టుచీర కొన్లేదని ఉరేసుకోబోయింది. ఆవిడ స్థూలకాయురాలు కావున తాడు తెగి కిందబడింది గానీ.. లేకపోతే పోలీసుల చేతిలో మావాడి తాడు తెగేది! మావాడు అర్భకుడు. అమాయకుడు. వీధి కుక్కని చూస్తేనే వణికిపోతాడు. అట్లాంటిది.. భార్యకి ఎదురొడ్డి ఎలా పోరాడగలడు? అయ్యో! మిత్రమా! నీ సాధక బాధలు గుర్తించక ఎన్నేసి మాటలన్నాను! ఈ పాపిని క్షమించు.

ఇంతలో మావాడి ఫోన్.

"మిత్రమా! కాకిలా నీకు నూరేళ్ళాయుష్షు. నేనే ఫోన్ చేద్దామనుకుంటున్నా. నువ్వు వైజాగ్ రావద్దులే. నీ సమస్య నాకర్ధమైంది. ఇందాక నోరు చేసుకున్నాను. సారీ!" అన్నాను.

"నువ్వెందుకు సారీ చెబుతున్నావో నాకర్ధం కావట్లేదు. నువ్వు నా కళ్ళు తెరిపించిన జ్ఞానివి. నువ్వా మాత్రం నన్ను తిట్టకపోతే.. జీవితంలో స్నేహితులతో కలిసి మందు కొట్టడాన్ని మించిన ధర్మం వేరేది లేదనే జ్ఞానోదయం నాకు అయ్యేది కాదు. నాకు పట్టుదల పెరిగేదే కాదు. అందుకే రోశయ్య లాంటి నేను రాజశేఖరరెడ్డిలా అయిపోయ్యాను. నా భార్యని ఒప్పించేశాను."

"ఎలా?" ఆసక్తిగా అడిగాను.

"నీకు తెలుసుగా.. మా ఆవిడ నాగార్జున ఫ్యాన్. అంచేత కల్యాణ్ జ్యూయెలర్స్ లో హారం కొనిస్తానని ప్రామిస్ చేశాను. పనీపాట లేకుండా బేకార్ గా రోడ్లంట తిరిగే మా బావమరిదికి ఉద్యోగం చూపిస్తానని కూడా నొక్కి వక్కాణించాను. మన ప్రోగ్రాంకి పర్మిషన్ సంపాదించాను. నన్ను ఎంతో ప్రేమగా తిట్టి నా కళ్ళు తెరిపించావ్. నీకు థాంక్స్! మన వైజాగ్ టికెట్లు కన్ఫర్మ్ అయ్యాయా?" ఉత్సాహంగా అడిగాడు.

"జాగ్రత్త. ఇబ్బందుల్లో పడతావేమో!" హెచ్చరించాను.

"అయితే ఏంటంటా?" అంటూ ఓ నిర్లక్ష్యపు నవ్వు నవ్వి..

"గాడిద గుడ్డేం కాదు. అంతోటి చంద్రబాబే ఎడాపెడా వాగ్దానాలు చేసేస్తుంటే ఆఫ్టరాల్ నేనెంత? అప్పుడు సంగతి అప్పుడే చూసుకోవచ్చులే! ఇంతకీ టికెట్లు కన్ఫర్మ్ అయ్యాయో లేదో చెప్పలేదు." అన్నాడు.

"నిన్ననే అయ్యాయి. సాయంత్రం కలుద్దాం." అంటూ నవ్వుతూ ఫోన్ పెట్టేశాను.

అమ్మయ్య! ఇప్పుడు నా మనసు ప్రశాంతంగానే కాదు.. ఆనందంతో తుళ్ళితుళ్ళి పడుతుంది. ఉత్సాహంతో ఎగిరెగిరి పడుతుంది.

చివరితోక..

నాకు ఈ పోస్టులో ఉంచిన రెండు పాటలు చాలా ఇష్టం. ఆ ముక్క రాసి లింక్ ఇచ్చేసి ఊరుకొవచ్చు.

కానీ.. ఇంతలో ఎప్పుడో చూసిన లారల్ అండ్ హార్డీ మూవీ గుర్తొచ్చింది. తన భర్త ఆలివర్ హార్డి, స్టాన్ లారల్ తో తిరిగి చెడిపోతున్నాడని.. హార్డి భార్య అతన్ని బయటకి పోనివ్వకుండా కాపలా కాస్తుంది.

ఆ స్టోరీ ఐడియా.. కృష్ణుడి పాటలకి కలిపేసి సరదాగా రాసేశాను.

(photo courtesy : Google)