ప్రేమ.. చల్లగా, వెచ్చగా!

అబ్బ! ఆ గది ఎంత చల్లగా వుందో! గదిలో ఏసీ నిశ్సబ్దంగా, మెత్తగా, హాయిగా, చల్లగా పన్జేస్తుంది.

ఆ చల్లని గదిలో ఒక రచయితగారు సీరియస్ గా కథ రాస్తున్నారు.

ఆ కథ...

గత నెల్రోజులుగా రాధ, రాజు - తీవ్రంగా, గాఢంగా ప్రేమించుకుంటున్నారు.

'ప్రేమ' - ఒక  మధుర భావన!

'ప్రేమ' - ఒక మది పులకరింత!

అందుకే - రాధ రాజుని చూసినప్పుడు సిగ్గుతో గువ్వలా (గవ్వ కాదు) అయిపోతుంది. బుగ్గలు సిగ్గుతో (ఈడ్చి చెంప మీద కొట్టినట్లు) ఎర్రగా అయిపోతాయి.

రాజుకైతే ప్రపంచాన్నే జయించిన గర్వం, ఆనందం. 'ఆహా! ఏమి నా అదృష్టం, ఈ చిన్నది నా ప్రేయసి అగుట నా పూర్వజన్మ సుకృతం.'

ఇలా ఒకళ్ళనొకళ్ళు తీవ్రమైన ప్రేమతో కొద్దిసేపు చూసుకున్న పిమ్మట, రాధ రాజు కౌగిలిలో ఒదిగిపోయింది.

సృష్టిలో అత్యంత తీయనైనది ఏమి? - ప్రేమ!

ప్రపంచంలో అమూల్యమైనది ఏమి? - ప్రేమ! ప్రేమ!!

భూమండలాన్ని తిప్పేది, పడిపోకుండా నిలబెట్టేది ఏమి? - ప్రేమ! ప్రేమ!! ప్రేమ!!!

ఇన్ని మాటలేల? ప్రేమ అనునది పెసరట్టు కన్నా రుచికరమైనది, కొత్తావకాయ కన్నా ఘాటైనది, విస్కీ కన్నా వెచ్చనైనది.

ఓయీ తుచ్ఛ మానవా! నిత్యావసర వస్తువుల రేట్లు పెరుగుతున్నాయనీ, ఉద్యోగాలు రావట్లేదనీ, అవినీతి పెరిగిపోతుందనీ.. ఇట్లాంటి పనికిమాలిన విషయాల మీద వర్రీ అవుతావెందుకోయి?

ప్రేమించు! బాగా ప్రేమించు! ప్రేమని మనసారా ఆస్వాదించు!

ఏలననగా - ప్రేమ నీ జీవితాన్నే మార్చేస్తుంది.

మానవ జీవితం చిన్నది, పొట్టిది, పెళుసుది.. ప్రేమంచి దానికి సార్ధకత చేకూర్చుకో!

ఇంతలో....

'టప్' - కరెంటు పోయింది, ఏసీ ఆగిపోయింది. కొద్దిసేపటికి చల్లదనం తగ్గి, ఉక్కపోత మొదలైంది.

రచయితగారికి ఉక్కపోత ఇబ్బందిగా వుంది, అయినా కథ రాయడం కొనసాగించారు.

ఆరోజు రాజుని చూసిన రాధ (రోజూ పడే) సిగ్గు పళ్ళేదు, బుగ్గలు మొగ్గలెయ్యలేదు. రాజు మొహం చిట్లించాడు.

'ఐ ఫోన్ కొనియ్యమని నిన్ననే కదా అడిగింది? ఈలోపే సిగ్గు పట్టం మానెయ్యాలా? ఈ అమ్మాయిలింతే, వీళ్ళవన్నీ షాపింగ్ ప్రేమలే! రాజకీయ నాయకుల్లో నీతీ, అమ్మాయిల్లో ప్రేమ.. ఎడారిలో ఎండమావి వంటివి.'

'గిఫ్టు కొనివ్వలేడు గానీ, కోపానికి మాత్రం తక్కువ లేదు. గుడ్లు మిటకరించి గుడ్లగూబలా ఎట్లా చూస్తున్నాడో చూడు! ఒట్టిపోయిన ప్రియుణ్ని, ఓడిపోయిన పొలిటీషయన్ని సాధ్యమైనంత తొందరగా ఒదుల్చుకోమన్నారు పెద్దలు.' అనుకుంది రాధ.

ఇప్పుడు ఉక్కపోత భరింపరానిదిగా తయారైనందున, రచయితగారికి బాగా చికాగ్గా వుంది. అయినా రాస్తూనే వున్నాడు.

ఏవిటీ ప్రేమ గొప్ప? తిని అరగని ప్రతి గాడిదా ప్రేమ అంటూ కలవరించడమే! ప్రేమో జ్వరం, ప్రేమో గజ్జి, ప్రేమో అంతుపట్టని రోగం.

ప్రజలు ఉక్కపోతతో, చెమటల్తో నానా ఇబ్బందులు పడుతుంటే - ఈ ప్రేమికులు మాత్రం 'ప్రేమ' అంటూ కలవరిస్తుంటారు, పూనకం వచ్చినాళ్ళలా పలవరిస్తుంటారు.

అబ్బా! చెమటకి జుబ్బా తడిసిపొయింది. వామ్మో! కుంపట్లో కూర్చున్నట్లుగా వుందిరా దేవుడోయ్!

ప్రేమికులకి బుద్ధి లేదు, ప్రేమకి అర్ధం లేదు. అసలీ ప్రేమికులకి నిర్భయ చట్టాన్ని వర్తింపజేసి జైల్లో కుక్కాలి, ఉరి తియ్యాలి.

ఇంతలో....

'టప్' - కరెంటొచ్చింది. ఏసీ మళ్ళీ పంజెయ్యడం మొదలెట్టింది. ఉక్కపోత, చెమటలు క్రమేపి తగ్గసాగాయి.

రచయితగారు రెణ్ణిమిషాలపాటు ఏసీ చల్లదనాన్ని అనుభవిస్తూ కళ్ళు మూసుకున్నారు. కొద్దిసేపటికి వారి శరీరం చల్లబడసాగింది.

రచయితగారు రాయడం కొనసాగించారు.

పవిత్రమైన ప్రేమకి కరెంటుకోత అడ్డు కాదు, కారాదు.

రాజు రాధని ప్రేమగా, మురిపెంగా చూశాడు.

అయ్యో! నా ప్రేయసిని అపార్ధం చేసుకున్నానే! ఎంత తప్పు చేశాను! స్వగృహ ఫుడ్స్ వారి ఖరీదైన జీడిపప్పు పాకం వంటి రాధ ప్రేమని, అలగా జనం బడ్డీకొట్లల్లో కొనుక్కు తినే పరమ చౌక వేరుశెనగ పప్పుండగా భావించానే!

'రాధీ! నన్ను క్షమించు.'

రాధ రాజుని చూసింది. ఆ చూపులో కిలోల్లెక్కన  ప్రేముంది, టన్నుల్లెక్కన ఆరాధనుంది.

అయ్యో! బిస్లరీ వాటరంత ఖరీదైనవాణ్ని మునిసిపాలిటీ కుళాయి నీళ్ళలాంటి చీప్ మనిషనుకున్నానే! నా ప్రియుడు ప్రేమికులకే ప్రేమికుడు - ప్రేమభూషణ్, ప్రేమరత్న. ప్రియతమా! నిన్నెంత తప్పుగా అర్ధం చేసుకున్నాను!

'రాజ్! నన్ను క్షమించు.' అంటూ రాజు కౌగిలిలో ఒదిగిపోయింది రాధ.

ఇప్పుడు గది పూర్తిగా చల్లబడింది.

ప్రేమ - స్వచ్చం, ప్రేమ - నిజం, ప్రేమ - అమర్ రహే, ప్రేమ - జిందాబాద్.

(picture courtesy : Google)